Читать книгу 1793 онлайн
49 страница из 127
– I co, wyślesz mu ten raport?
– Żadnych działań nie podejmowałem, więc najlepiej zrobię, jeśli ustąpię z urzędu. Ten człowiek chyba oszalał. To prawdziwy despota, bez przyjaciół i rodziny. Nigdy nie kieruje się zdrowym rozsądkiem. Wróżbiarce Arvidsson kazał rozmawiać w swoim imieniu ze zmarłymi. Jest żałosny, obrażalski i pamiętliwy. Dokładna kopia Gustawa Trzeciego, który stał się taki po latach. Strach przed buntem i zdradą to choroba, na którą zapadają wszyscy, którzy za bardzo zbliżą swój tyłek do tronu. Jak wiesz, błogosławiony majestat nakazał mojemu poprzednikowi zatrudnić grupę tajniaków, którzy mieli mu donosić o plotkach i spiskach wśród poddanych. Problem nie polegał jednak na tym, że ludzie byli niezadowoleni, tylko na tym, że tajniacy zaczęli tropić spiskowców w niewłaściwych miejscach. Nasz nieżyjący król strasznie się bał, że idee rewolucji francuskiej rozprzestrzenią się też na północy Europy, i dlatego kazał zbierać zwykłe, kuchenne plotki, podczas gdy jego przyszły zabójca kręcił się bezkarnie wśród dworzan. Król tak bardzo obawiał się plebsu, z którym nigdy nie miał do czynienia, że był absolutnie przekonany, iż ze strony szlachty nic mu nie grozi. – Norlin wykonuje zamaszysty ruch ręką w stronę biurka. – Staram się nie zwracać uwagi na to, co wynika z raportów wysyłanych baronowi przez jego wywiadowców, ale niestety muszę je przyjmować. Prawda jest taka, że jeden brzmi bardziej nieprawdopodobnie od drugiego. Na przykład pan Ödman donosi, że pewnego deszczowego wieczoru mieszkaniec Strängnäs o nazwisku Nilsson zaśpiewał przetłumaczoną na szwedzki Marsyliankę. Pewien kawalerzysta o wątpliwych sympatiach chwalił podobno szpilkę do krawata należącą do podejrzanego intryganta Juhlina. Kullmer i Ågren poszli do kościoła w długich spodniach, co wywołało aplauz Weinåsa i Falka; z kolei niejaki Carlén trzyma pod poduszką tekst Thorilda… bla, bla, bla… Tracę na to cenny czas, a naprawdę ważne sprawy muszą czekać. Niestety, ten stary despota Liljensparre uważał, że są to sprawy najwyższej wagi. Czy wiesz, jaki miał przydomek? Szajbus, bo na trzecie imię ma Aschan. Trochę je przerobili i tak powstał „Szajbus”.