Читать книгу Bez winy онлайн

39 страница из 132

– Jak długo mieszka pani w Anglii? – zapytał Jenkins.

– Od dwa tysiące szóstego roku. Wzięliśmy ślub w czerwcu dwa tysiące szóstego.

– Pani i pani mąż…

– Poznaliśmy się za pośrednictwem agencji – wyjaśniła Ksenia. – Mój mąż chciał za żonę Rosjankę. Nie miał szczęścia do Angielek, więc postanowił spróbować czegoś innego.

– Wtedy nazywała się pani…?

– Ksenia Pietrowna Sidorowa.

Jenkins zanotował nazwisko, szepcząc po cichu nietypową sekwencję liter.

– Cóż, pani Paget – powiedział – najbardziej interesuje mnie oczywiście to, co wydarzyło się dziś w pociągu. Strzelał do pani jakiś mężczyzna. Czy może mi pani opowiedzieć ze szczegółami całą historię?

Ksenia powtórzyła to, o czym informowała już Kate: od chwili wyjazdu z londyńskiego King’s Cross jakiś nieznajomy nieustannie się na nią gapił.

– Czułam się coraz bardziej nieswojo. Ale w pobliżu nie było innego wolnego miejsca, nie mogłam się przesiąść. Tuż przed przyjazdem do Yorku nagle wyciągnął broń. Wtedy zerwałam się i pobiegłam. Torbę podróżną zostawiłam w miejscu przeznaczonym na bagaż. – Przerwała. – Moja torba…