Читать книгу Bez winy онлайн

35 страница из 132

– Kilku pasażerów wezwało pomoc. W pociągu padły strzały. Chwilę po zatrzymaniu składu przyjechaliśmy na pomoc miejscowym służbom. – Zawahał się.

Kate domyśliła się reszty.

– Nie macie go?

– Nie. Wysiadła masa ludzi, rozbiegli się we wszystkie strony, dwóch posterunkowych nie miało żadnych szans. Usiłowaliśmy zapanować nad sytuacją, ale wielu pasażerów już się oddaliło. Niektórzy są pod opieką w budynku dworca. Innych już dawno tu nie ma. Musieliśmy najpierw zablokować tory, zabezpieczyć stację. Przeszukać pociąg. – Otarł czoło. Nie poszło za dobrze. Gdzieś na zewnątrz przebywał człowiek z bronią. Zbiegł. Nie sięgnąwszy celu.

Ksenia pobladła jeszcze bardziej.

– A jeśli ponownie spróbuje? – szepnęła. – Co ze mną, jeśli on ponownie spróbuje?

ssss1

Sierżant Paul Jenkins sprawiał wrażenie nieco przybitego, mimo to usiłował wstępnie opanować sytuację. Siedział z Kate Linville i Ksenią w niewielkim pomieszczeniu, oddanym mu do dyspozycji przez ochronę stacji. Jego współpracownicy przebywali na zewnątrz, wypytując pasażerów podróżujących pociągiem z Londynu do Yorku. Przynajmniej tych, których jeszcze tam zastali. Wielu wykorzystało powstałe zamieszanie i oddaliło się, chcąc przede wszystkim złapać połączenia i uniknąć zawirowań w rozkładzie dnia. Kate wyszła z pociągu wsparta na ramieniu sanitariusza, na peronie spotkała Colina, który ujrzawszy ją żywą, poczuł tak ogromną ulgę, że aż ją to wzruszyło. Ściskał w rękach jej torebkę, a nawet zachował dość przytomności umysłu, by wynieść z pociągu jej dwie małe walizki na kółkach.