Читать книгу Wiemy, że pamiętasz онлайн

101 страница из 116

Eira poczuła ukłucie niepokoju. Bibliotekarka wykazywała się do tej pory niezawodną pamięcią, była niczym chodzący katalog. Jej mama też kiedyś taka była. Jeszcze niedawno doskonale wiedziała, jakie książki wypożycza każdy użytkownik biblioteki, i potrafiła przewidzieć, co się komu spodoba. Ledwie przed rokiem byłaby w stanie przypomnieć sobie każdy numer telefonu. O ile ludzie wciąż dzwonili, by rezerwować książki, może obecnie używali innego systemu. W ciągu kwadransa, jaki tu spędziła, do budynku weszły trzy osoby, w tym jedna tylko po to, by skorzystać z toalety.

– Ale u nas nie ma możliwości wyszukiwania artykułów – mówiła dalej Susanne. – W dodatku chodziło mu o gazety z Norbotten albo nawet Västerbotten. I to z czasów, kiedy nie trafiały jeszcze do internetu. Powiedziałam mu, że może u nas skorzystać z komputera, jeśli nie ma swojego. Wtedy mogłybyśmy mu też pomóc nawiązać jakiś kontakt.

– I przyszedł?

– Może kiedy koleżanka miała zmianę. Na pewno nie wtedy, kiedy ja byłam w pracy, zapamiętałabym.