Читать книгу Wiemy, że pamiętasz онлайн

70 страница из 116

Eira wyjaśniła, że zwłoki ojca są w zakładzie medycyny sądowej w Umeå i zapewne zostaną tam jeszcze przez kilka dni, może nawet tygodni.

– Chcę, żeby wszystko zrobiono jak trzeba – odpowiedziała Ingela Berg Haider.

– Wie pani, co się stało?

– Zadzwonił do mnie jakiś policjant i powiedział, że mój ojciec nie żyje. Poza tym czytam gazety. Ktoś też dzwonił do mnie do pracy, ale zgubiłam numer, a kiedy zajrzałam na stronę policji w Kramfors, wydało mi się, że poznaję pani nazwisko. Czy pani aby nie ma brata?

Nowo wybudowany ogródek restauracji pachniał olejem do drewna i górował nad ziemią niczym pokład łodzi. Kawałek dalej stała stara elektrownia, w której mieściła się destylarnia.

Z danych osobowych Ingeli Berg Haider wynikało, że ma czterdzieści lat i pracuje jako realizatorka obrazu w Telewizji Szwedzkiej. Mężatka, matka dwunastoletniej córki, zamieszkała na Swedenborgsgatan na Södermalm w Sztokholmie. Eira wyobraziła sobie kamienicę z przełomu osiemnastego i dziewiętnastego wieku stojącą w eleganckiej dzielnicy w pobliżu Mariatorget. Stanęły jej przed oczami drzwi z tabliczką z nazwiskami Berg i Haider. Żadne z nich nie brzmiało Hagström.