Читать книгу Wiemy, że pamiętasz онлайн

69 страница из 116

W słuchawce odezwał się kobiecy głos, niski i nieco roztargniony. Nieznajoma przedstawiła się jako Ingela Berg Haider.

– Dziękuję, że pani oddzwoniła – powiedziała Eira, która próbowała się z nią skontaktować kilkakrotnie w ciągu ubiegłego dnia.

– Chciałabym się dowiedzieć, jak się w takiej sytuacji załatwia pogrzeb – zapytała kobieta nieobecnym głosem.

Pewnie jest w szoku, pomyślała Eira. Przemawiała do niej powoli i wyraźnie, bo sama dobrze pamiętała, jak to jest stracić ojca. Przypomniała sobie uczucie ociężałości i świadomość, że chce się coś powiedzieć, ale wychodzi z tego bełkot.

Ingela Berg Haider była córką Svena Hagströma i siostrą Olofa, starszą od niego o trzy lata. To właśnie ją Eira podglądała zza drzew, kiedy Ingela – jeszcze wtedy Hagström – opalała się na trawniku. Miała już kilkanaście lat, piersi, bikini w cętki lamparta, krótko ostrzyżone włosy i chodziła ze słuchawkami na uszach. Była jedną z tych twardych i odważnych dziewczyn, którą chciała zostać każda ówczesna dziewięciolatka. Wyłączając bycie siostrą mordercy.