Читать книгу Łowca cieni онлайн

71 страница из 128

Trąca go mocno w bok.

– Co jest? – mamrocze obudzony i oblizuje wargi.

– Dlaczego jesteś w domu? Przecież dochodzi już dwunasta.

Björn nie odpowiada od razu.

– Ta ropucha kazała mi sobie iść.

Britt-Marie czuje, że w jej piersi wzbiera fala lodowatego zimna.

– Powiedz prawdę. Posłała cię do domu, bo piłeś?

Na to on odwraca się od niej, chowa twarz w ręcznie haftowanej poduszce i bełkocze coś niewyraźnie. Britt-Marie daje mu kolejnego kuksańca, tym razem w plecy.

– Co jest, do cholery! Przestań! Jeszcze i ty zaczynasz?

Britt-Marie nie odpowiada, tylko idzie do przedpokoju, bierze swoje rzeczy i wychodzi z mieszkania. Znowu zapomina o pojemniku z lunchem, ale teraz nie ma to żadnego znaczenia, bo zupełnie straciła apetyt.

Kiedy wraca do pracy, jest trzynaście po dwunastej. Siada przy swoim biurku w pustym pokoju. Stos papierów przed nią trochę się zmniejszył, mimo to nadal czeka ją wiele godzin pracy.

W drzwiach pojawia się żylasta postać Fagerberga. W zimnym świetle jarzeniówki pod sufitem jego skóra wygląda jak papier ścierny, a głębokie bruzdy biegnące od nosa do kącików ust jak nacięcia po siekierze.