Читать книгу Łowca cieni онлайн

69 страница из 128

Britt-Marie idzie szybkim krokiem wzdłuż ogrodzenia wokół placu budowy, zasłaniając sobie uszy przed hukiem młota pneumatycznego. Potem odbija w Sigtunagatan i po kilkudziesięciu metrach dociera do otynkowanego na żółto domu. Wbiega po schodach na górę.

Gdy tylko otwiera drzwi wejściowe, natychmiast się orientuje, że coś jest nie tak. Z głębi mieszkania słychać czyjś monotonny głos, a powietrze jest gęste od papierosowego dymu.

A przecież powinno być cicho i pusto, bo mąż poszedł do pracy, a Erik jest jak zwykle u Mai.

Zsuwa sandały, stawia torebkę na taborecie przy drzwiach i wchodzi do pokoju.

Björn leży wyciągnięty na kanapie i chrapie z otwartymi ustami. Strużka śliny cieknie mu po brodzie. Na stoliku stoi rząd puszek po piwie, popielniczka jest pełna po brzegi. Jeden niedopałek spadł na blat starego teakowego stolika, który dostali od Hilmy, i wypala w nim brzydką dziurę. Z tranzsystorowego radia dochodzi poważny głos informujący, że Gerald Ford zastąpi Richarda Nixona, a Pinochet wprowadził surowe przepisy wymierzone w polityczną opozycję.