Читать книгу Ostatnie życie онлайн
141 страница из 182
John nigdy nie widział go tak złego. Zachowywał się tak, jakby guzik go obchodziło, że Billy przecież jest dla Johna rodziną, że mają wspólną matkę. List pozostał bez odpowiedzi. John ustąpił i próbował o wszystkim zapomnieć.
Znów pomyślał o sztruksowej kanapie w domu nieopodal Skoghall. Śmierdziała zaschniętym makaronem i kawałkami kiełbasy z obiadów przed telewizorem. Zapachy miały taką dziwną cechę: potrafiły utkwić w pamięci z inną intensywnością niż obrazy lub głosy. John zdradził tego chłopaka, który wówczas siedział obok i oglądał programy dla dzieci. Miał gdzieś, czy Billy był winny. Miał gdzieś, co powiedział ojciec. Fakt pozostawał faktem – brat go potrzebował, a jego przy nim nie było.
ssss1
Karlstad, 2009
– Jak mogą tak po prostu go wypuścić?
Sissela patrzyła na Heimera. Właśnie zakończył rozmowę telefoniczną z Primerem z komisariatu.
– Dopóki nie znajdą Emelie, nie ma ofiary – odparł.
– A krew? Przecież to dowodzi, że padła ofiarą przemocy, prawda?
Heimer widział frustrację na twarzy żony, ale jednocześnie wiedział, że wiadomość nie jest zaskoczeniem dla żadnego z nich. Gorbaczow i Primer w ostatnim tygodniu wyglądali na zrezygnowanych i sugerowali, że prokurator zaczyna tracić cierpliwość. Billy Nerman wciąż nie przyznawał się do winy podczas przesłuchań, a obrońca domagał się dla swojego klienta albo ponownego aresztowania, albo wypuszczenia na wolność.