Читать книгу Ostatnie życie онлайн

56 страница из 182

Komisarz ze znamieniem zrobił pauzę, po czym kontynuował. Było wyraźnie widoczne, że ostrożnie dobiera słowa.

– Jeżeli ktoś się z wami skontaktuje, od razu do mnie zadzwońcie.

Sissela spojrzała na niego.

– Skontaktuje? – powtórzyła. – A więc tak wam się wydaje? Że została porwana?

– Nic nam się nie wydaje – odpowiedział. – Po prostu jesteście znaną rodziną, a my musimy wziąć pod uwagę każdą ewentualność.

Heimer zauważył, że jego żona kiwa głową z namysłem. Nie rozmawiali na ten temat, ale wiedział, że przerobiła w głowie wszystkie wchodzące w grę scenariusze. Wydawało mu się nie do pomyślenia, że mogłaby pominąć porwanie.

– Przygotuję zdjęcie Emelie – oznajmiła i zniknęła w bibliotece.

Wybór powinien być duży. Heimer zauważył, że odkąd córka zaczęła studia w szkole biznesu, żona na nowo zainteresowała się fotografią. Puste miejsca w rodzinnym albumie zapełniły się jednym motywem, który wreszcie znów odpowiadał oczekiwaniom.

Na zdjęciu, które przyniosła Sissela, Emelie miała białą sukienkę z plecionym paskiem. Heimer dostrzegł, że zostało zrobione w tym samym roku, w przeddzień święta midsommar. Córka spoglądała na niego spod ronda słomkowego kapelusza. Jej jasne włosy były rozpuszczone i okalały usianą letnimi piegami twarz.