Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 5 онлайн
88 страница из 129
Xalası Aylının anasıyla söhbət edirdi, anasının xoşuna gəlmişdi, Afət xanımın danışığı – insanlığı. Aylın – Nicata: baxsana sanki bir – birini çoxdan tanıyırlarmış kimi, necə ürəkdən söhbət edillər. Nicat olara tərəf baxıb – Aylına: kimin xalasıdır? Aylının baxdığını görüb gülümsədi. Alnından öpüb – Aylına: kimin anasıdır? olar dünyanın ən gözəl ürəklərinə sahibdirlər canım.
Dilqəm gəldi, – Nicata: ivazə versən qısa zamanlıq Aylınla salamatlaşım gedim. Şirkətdə kimsə yoxdur, iş qalmış başıma tək yetişdirə bilmirəm. Aylın Dilqəmin boynuna sarılıb, – Dilqəmə: Ramizə heçnə demə, danışdıqmı?
Dilqəm qucaqlayıb gülümsəyərək, – Aylına: tamam dostum, sənin dediyin kimi olsun demərəm. Səni təkrar görməyimə bir bilsən necə şadam canım dostum, bir daha bizi tərk etmə, tamammı?
Aylın gülümsəyərək, – Dilqəmə: tamam dostum, danışdıq. Dilqəm Aylına baxıb gülümsəyərək, dərindən nəfəs alıb, o zaman tezliklə görüşmək üzərə dostum, getdi. Aylın Dilqəmin ardınca baxıb – Nicata: Nazlının bəxti gətirib, mənim gözəl ürəkli dostum sevgilisidir. Nicat Aylını özünə çəkib qucaqlayaraq, pıçıltılı səslə – Aylına: mənimdə bəxtim gətirib, sənin kimi sevgilim var canım. Aylının üzündən – saçlarından öpərək qoxladı, çox darıxmışdı.