Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 5 онлайн

89 страница из 129

Sərdarın qalxmağa halı yox idi, zorla yerində oturdu. Nicatın Aylınla yaxın olmalarını qısqanırdı, yumuruğunu sıxıb özünü ələ almağa çalışırdı.

Qapı açıldı, içəri Aylınla Nicat girdilər. Niçatda zəyifləmişdi, ancaq Sərdardan fərqli ayaqda qala bilmişdi. Nicat – Sərdara: özünü necə hiss edirsən? Sərdar tərs – tərs baxdıb – Nicata: səni gördüyümdə, dahada çox pis hiss edirəm. Nicat – Sərdara: əlbətddə haqlısan, məni gördüyündə özünü piss etməyə. Aylını burnunun ucaundan qaçırdılar… xəbərində olmadı, əsəbləşdi.

Aylın qarşısına keçib – Nicata: nə edirsən? sakit ol, anam duyacaq indi. Sərdarın günahı yoxdur, onun yerində səndə olsan qoruya blməzdin. Adamlar profesyonal biriləriydilər, işlərini çox dəqiq yerinə yetirdilər. Nicat anladınmı məni? kimsənin günahı yoxdur, mən ehtiyatlı olmalıydım. Nicat – Aylına: bu tipi məndən qoruma canım, öldürsəm canım soyumaz.

Sərdar – Ncata: bir az öncədə Fazil… aldanıb, denəmişdin bacarmamışdın. Nə ldu unutdunmu? məncə qalsın, ikinci dəfə biabır olma istəyirsənsə. Bu dəfə inan səni içəridən kimsə qurtarmaz, ömrünün sonuna kimi qalarsan orda. Gördüyüm qədəri, bu son bir ayda Aylının yoxluğu səni yıxmamış mənim kimi, heç pis görsənmirsən. Nicat dartındı ki, Sərdarı vursun Aylın qoyamadı. Aylın – Nicata: nə edirsən? sakit ol dedim. Nicat – Sərdara: inşallah bu son yıxılmağın olar, heç qalxmassan alçaq. Aylının əsəbinə toxundu Nicatın bu davranışı. Dişini – dişinə sıxıb, – Nicata: Nicat çıx tərk et otağı. Zorla qolundan tutub, Nicatı otaqdan çıxardı qapını örtdü.