Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 4 онлайн

117 страница из 127

Dilqəmdə Ramizin ardında dayanıb baxa qaldı, nə olmuşdu Nazlıya düşündü, ürəyi bir anda döyünməyə başladı tez – tez, qorxdu!. Birdən yenə Nazlıdan pis xəbər olar deyə, yazıq soruşmağa belə çəkinib qalmışdı. Ramiz Nazlını qucaqlayıb, şşşş nə oldu mənim gözəl bacıma? əlləriylə Nazlının yaşlı gözlərini silib baxdı üzünə. Gəl əyləş, Nazlnı yaxındakı kresloya otuzdurdu. Özü qarşısında çökərək dayanıb – Nazlıya: indi mənə anlat nə olduğunu. Nazlı gözlərini silib baxdı Dilqəmə, Dilqəm donub qalmışdı yerində.

Nazlı – Ramizə: nə olar icazə verin işə başlayım, mən axlımı oynadacam evdə qalsam. Ramiz dərindən nəfəs alıb baxdı, – Nazlıya: Aylınmı yenə? – Ramizə: bilmirəm, mənim fikirlərim qarışdı son vaxtlar. Ramiz dərindən nəfəs alıb – Nazlıya: mən dınışacam Aylınla gedib. Tamam sən qal burda işinə davam et, ama özünü yorma, dnışdıqmı? Ramiz Nazlının alnından öpüb, ayağa qalxdı. Dönub qalmış Dilqəmə yaxınlaşdı, sakitləşdir Nazlını, mən birazdan gələcəm getdi. Dilqəm Nazlının yanına gəlib, Nazlını qucaqlayıb sıxdı özünə, yaxşısanmı sən? nələr olur canım? Nazlı Dilqəmi bərk – bərk qucaqlayıb, sakit dayandı.