Читать книгу Pogrzebani онлайн

13 страница из 92

– W takim razie prawdziwy problem tkwi w czym?

– W tym, że nie będziemy tego wiedzieli. Że nie będzie tego wiedział żaden z nas, że ta wiedza nie będzie miała najmniejszego znaczenia, że to, czego właśnie doświadczamy, każda chwila naszego życia, że to wszystko po prostu zniknie, jakby nigdy nie istniało. Bo koniec to nieobecność.

– Ale inni będą żyli dalej – zauważyła terapeutka.

– To ważne?

Znowu zapadła cisza. Cooper nie spojrzała na zegarek.

– Poszłam na weterynarię, bo nie wiedziałam, kim chcę zostać.

– A teraz?

– Teraz mam trzydzieści jeden lat i od bardzo dawna nie miałam do czynienia z żywymi zwierzętami.

– I jak się z tym czujesz?

– Nijak.

– Nie żałujesz?

– Nie. Po prostu…

Terapeutka zapisała coś w notesie.

– Mów dalej.

– Kocham to, co robię.

Terapeutka odłożyła notes.

– Sposób, w jaki siedzisz, sposób, w jaki to powiedziałaś, wskazuje, że to wyznanie przyszło ci z wielkim trudem. Interesujące.

– Cieszę się, że dobrze się pani bawi.

– Cooper…

Światło za oknem lekko zbladło.

– Nie pomogę ci, jeśli nie będziesz ze mną współpracować.