Читать книгу Niewierni онлайн

152 страница из 323

– Po co? Przecież twój telefon jest na podsłuchu…

– Nie ten. – Profesor wyjął z kieszeni spodni aparat komórkowy. – Dostałem go od naszych braci…

– To i tak nie jest bezpieczne. – Karol zgasił jego zadowolenie. – Od kogo konkretnie go dostałeś? W ten sposób mogą mnie namierzyć.

– Nie martw się! Wszystko w porządku. Dał mi go ktoś od nas.

– A może to ona… Rozumiesz?!

– Oszalałeś?! – oburzył się Ahmed. – Jak możesz?! Ona wciąż płacze… Nie wie, czy w ogóle żyjesz.

– Niech płacze! Może zadzwonić do dziadków w Polsce. Oni wiedzą, że żyję – rzucił bez przekonania Karol i trochę niepewnie zapytał: – Chyba jej nie powiedziałeś…?

– Nie! – przerwał mu profesor. – Tak jak poprzednio powiedziałem jej, że nie widziałem cię od pięciu lat, ale ona i tak w to nie wierzy.

– Ile razy dzwoniła od naszego poprzedniego spotkania?

– Trzy razy. – Profesor wciąż próbował przekonać Karola. – Nie zostawiaj jej tak. Zrób coś! – Pogrzebał przez moment w kieszeni i wyjął karteczkę. – Tu jest jej numer telefonu i adres. – Wyciągnął rękę w jego kierunku.