Читать книгу 1793 онлайн

100 страница из 127

Opuszcza izbę, którą wynajmuje od ponad pół roku, i schodzi na podwórze, gdzie kilka kobiet gotuje kaszę. Przez cały czas coś przy tym szepczą. Cardell nie zna ich z imienia, ale wita się z nimi, prosi o łyk wody z wiadra przy studni, po czym rusza ulicą w dół i skręca w Gęsi Zaułek. Następnie kieruje się na plac Södermalmstorg. Tam korzysta z okazji, żeby wypić na kredyt trochę alkoholu. Kiedy mija przylegające do portu Kornhamnen miejsce zwane Muchowiskiem, z przyzwyczajenia zatyka nos i wstrzymuje oddech. Nic dziwnego: za wzniesionym z desek ogrodzeniem mieszkańcy Stadsholmen opróżniają swoje latryny i wysypują wszelkiego rodzaju śmieci. Most zwany Czerwoną Śluzą jest podniesiony, teraz przepływa pod nim niewielki statek z Mälaren. Nowo wzniesiony most zwodzony po stronie Saltsjön – który mieszkańcy ochrzcili już mianem Niebieskiej Śluzy – stoi tam dopiero od kilku tygodni i nadal traktowany jest z podejrzliwą nieufnością. W porównaniu z masywną konstrukcją stworzoną kiedyś przez Polhema wydaje się słaby i kruchy. Wiele osób wciąż woli wybrać tę czerwoną niż ryzykować życie na niebieskiej. Cardell postępuje odwrotnie. Nie wiadomo tylko dlaczego: bo ma więcej odwagi czy mniej ceni swoje życie? Chyba sam tego nie wie.