Читать книгу Łowca cieni онлайн

106 страница из 128

Był całkiem skuteczny. Przynajmniej tak jej się zdawało. Jeśli Fagerberg w ogóle ma jakieś zdanie, to go nie wyraża. A Krook zwykle tylko siedzi i mu potakuje. O ile bierze udział w spotkaniach, ponieważ komisarz przydzielił mu jeszcze dwie inne sprawy.

A pozostałych kolegów z wydziału raczej rzadko widuje, wszyscy jednak grzecznie się kłaniają, mijając ją na korytarzu.

Z Rybäckiem jest oczywiście inaczej. On często nie pozostawia bez komentarza niepoprawnej arogancji szefa, a za każdym razem, gdy to robi, kładzie dłoń na jej nagim ramieniu, jakby chciał podkreślić wagę swoich słów.

Britt-Marie z jednej strony lubi ten dotyk, z drugiej zaś woli go unikać, bo wzbudza w niej smutek. Bolesny żal wywołany tym, jak różne doznania wywołują w niej Rybäck i jej własny mąż, który już od tygodnia śpi na kanapie.

Ona zaś co wieczór najpierw łyka łagodny środek uspokajający przepisany przez doktora, a potem zamyka drzwi do sypialni. Björn chyba zaakceptował sytuację albo chcąc nie chcąc, się z nią pogodził, podobnie jak ona. Tak czy owak, grzecznie kładzie się na kanapie i coraz więcej czasu spędza z Suddenem w małym letnim domku nad Tunasjön.