Читать книгу Łowca cieni онлайн

13 страница из 128

– Tak, panie sierżancie?

Cederborg stoi w drzwiach na szeroko rozstawionych nogach ze starym numerem „Wiadomości Policyjnych” w dłoni. Mrużąc głęboko osadzone oczy, przez chwilę jak gdyby się waha, po czym kontynuuje:

– Panna Svenns uda się z funkcjonariuszami Bobergiem i Starkiem na Norra Smedjegatan. Dostaliśmy powiadomienie o dzikiej awanturze w jednym z tamtejszych mieszkań, ale wszystkie radiowozy są zajęte, a Åberga i Zetterquista nie mogę nigdzie złapać.

Tego wieczoru Åberg i Zetterquist patrolowali na piechotę strefę numer trzy. Prawdopodobnie nie zauważyli mrugających lampek w sygnalizatorze pożarowym i dlatego nie oddzwonili na komendę. Radiowozy zaś nie były dostępne, przynajmniej tym razem, bo jest ich w całym Sztokholmie tylko osiem.

– Diabli wiedzą, gdzie oni się podziewają – mamrocze sierżant. – Pewnie jak zwykle stoją gdzieś w jakiejś bramie i kurzą. Lenie patentowane.

Gdy ze złością syczy przez zęby ostatnie słowa, Elsie nerwowo sięga po swój płaszcz i rękawiczki leżące na krześle obok. Jej torebka spada na podłogę i przypadkiem się otwiera, a ze środka wysypuje się kilka kartek żywnościowych.