Читать книгу Łowca cieni онлайн

16 страница из 128

Przed Hôtel de Suède stoi skulona gromadka odświętnie ubranych spacerowiczów, a tuż obok dorożkarz uruchamia agregat gazu generatorowego. Dokładnie naprzeciwko lśnią przeszklone wykusze hotelu Regina i idealnie wypolerowane mosiężne drzwi. Axel lubił żartować, że kiedyś spędzą w nim noc poślubną i wynajmą sobie ten sam pokój, w którym w 1917 roku nocował Lenin.

Wiatr unosi w powietrze jakąś starą ulotkę. Na widok tytułu Rosyjskie bomby nad Sztokholmem Elsie przeszywa dreszcz.

Niecały tydzień temu Rosjanie zrzucili bomby na szwedzką ziemię – być może przez pomyłkę, być może z pełną premedytacją, zdania są podzielone. W Eriksdal została uszkodzona wieża ciśnień, a na Ringvägen pod wpływem fali uderzeniowej szyby w oknach popękały jak cienki lód.

– Lepiej, żeby na miejscu panna Svenns trzymała się raczej z tyłu – odzywa się Boberg. – Mężczyzna, który dzwonił, mówił, że w jednym z mieszkań doszło do bijatyki i że brzmiało to tak, jakby cały dom miał się zaraz zawalić.

– Dobrze – zgadza się Elsie, wdzięczna, że towarzyszy jej dwóch solidnych funkcjonariuszy. Nieczęsto zdarzało się jej uczestniczyć w tego rodzaju akcjach, zwłaszcza o tej godzinie. Każdy doskonale wie, że o tej porze dnia żadna kobieta nie powinna pokazywać się sama tutaj, na Bagnie, jak nazywano tę część dzielnicy Klara.