Читать книгу Łowca cieni онлайн

60 страница из 128

Mimo to musiała trochę puścić wodze fantazji. Bo właściwie jak wyglądał tamten dom przy Norra Smedjegatan? I jak nazywali się funkcjonariusze, którzy jej wtedy towarzyszyli?

Pisze tak długo, że w końcu zaczynają szczypać ją oczy i sztywnieją jej palce. Odkłada więc zeszyt i wraca do sypialni, gdzie szybko wślizguje się pod ciepłą kołdrę i przytula do Björna.

Zrobiłam to, myśli.

Napisałam!

Nie wygram żadnego konkursu literackiego „Feminy”, ale może pewnego dnia ktoś przeczyta opowiadanie o Elsie, ktoś, kogo ono naprawdę zainteresuje. Na przykład Erik.

Gdy Britt-Marie budzi się rano, Björn jest już na nogach. Ale oprócz jego pogwizdywania i wesołej paplaniny synka słychać coś jeszcze. Ochrypły, monotonny głos, który znany jest jej aż za dobrze.

Wkłada podomkę, zawiązuje ją mocno i idzie do kuchni.

– Witaj, moja śliczna – mówi Björn na jej widok.

– Cześć – odpowiada, nie patrzy jednak na niego, tylko spogląda na potężnego mężczyznę, który z kanapką z pasztetem w dłoni siedzi skulony naprzeciw jej męża.