Читать книгу Sąd Ostateczny онлайн

35 страница из 55

Jego wiara i religijność były czymś naturalnym – jeśli to dobre słowo. Gdyby urodził się w rodzinie kaszubskich rybaków, pewnie ukończyłby szkołę morską i pływał po morzach i oceanach. Ponieważ począł się z lędźwi kościelnego dostojnika, został duchownym. Nigdy nie rozważał kwestii zasadności wiary, nigdy także nie przeżywał stanów, które mogłyby świadczyć o jej kryzysie. Przeciwnie – jego religijność była najzupełniej świadomym wyborem, zarówno duchowym, jak i intelektualnym. Pod tym względem przypominał Iana MacEwana – choć znajdowali się na przeciwległych biegunach. Ian uważał, że solidna znajomość doktryny i historii religii pomoże mu umocnić się w przekonaniu o nieistnieniu Boga; Michał uznawał za oczywiste i naturalne swoje przekonanie o tym, że wiedza o doktrynie i historii religii pomoże mu umocnić się w wierze. Intelektualną praktykę religijną traktował jak obowiązek kapłana i człowieka głęboko wierzącego. Można by rzec, że obaj wyznawali tę samą ewangelię, tyle że każdy czynił to z innych, sobie właściwych pobudek.