Читать книгу Wzgórze Wisielców онлайн

20 страница из 110

– Stop! – W głosie Líny pobrzmiewał autorytet, jakby krzyczał ktoś przyzwyczajony do posłuchu. Zważywszy na jej mierne doświadczenie, zakrawało to na żart. Huldar przeglądał CV praktykantki, zanim się u nich pojawiła, wiedział więc, że ma na koncie jedynie typowy dla młodych ludzi zestaw prac wakacyjnych: wydział parków i zieleni miejskiej w Akureyri, kasa w supermarkecie, zakład przetwórstwa rybnego i kino. Trudno było zgadnąć, które z tych zajęć wyrobiło w niej taką stanowczość, może pokrzykiwanie na kinomanów, żeby wyłączyli telefony komórkowe przed rozpoczęciem projekcji.

– Nie ty wydajesz tu rozkazy! – Z wściekłości na tę ingerencję Erla miała siną twarz. Machając ręką na grupę stojącą przy zwłokach, warknęła, żeby natychmiast przenieśli je na nosze.

– Ale… – Lína nie dawała się zniechęcić.

– Ale, kurwa, co? Nie rozumiesz, kurwa, prostego rozkazu? – Erla była naprawdę wściekła i jak zawsze dawała temu wyraz wulgarnym językiem.

Huldar rzucił Línie ostrzegawcze spojrzenie. Ignorując go, dziewczyna kontynuowała: