Читать книгу Śpiewaczka онлайн

49 страница из 80

– Jeśli się nie nawrócisz, to spotka cię kara. Bóg nierychliwy, ale sprawiedliwy.

Po aresztowaniu Elizy jej matka triumfowała. Podczas pierwszego widzenia kilkakrotnie powtórzyła córce, że sama jest sobie winna, że gdyby zawierzyła się Bogu, to ochroniłby ją przed tym okropnym miejscem.

Doktor Kowalska, wpatrując się w śpiewaczkę, nie dawała za wygraną:

– Co pani ma na myśli, mówiąc, że nie nadajecie z matką na tych samych falach?

Jej głos brzmiał mało dźwięcznie, jakby nie potrafiła śpiewać.

– Czasem się kłócimy.

Lekarka wyraźnie zainteresowała się tym wyznaniem. Eliza natychmiast to zauważyła i zganiła się w myślach. Powinna była powiedzieć, że polemizują lub dyskutują.

– O co się kłócicie? – drążyła Kowalska.

– O drobiazgi. O bluzkę, którą sobie kupiłam, a matce się nie spodobała. Albo o to, że nie przyjechałam do niej, kiedy tego chciała. Ale nie ma między nami jakiegoś poważnego konfliktu ani tym bardziej wojny.

„Wojna” też niepotrzebnie wyrwała jej się z ust. Razem z „kłócić” tworzyła wybuchową mieszankę. Lepiej wyrażać się pokojowo i optymistycznie. Robi to lepsze wrażenie na zwykłych ludziach, a co dopiero na psychiatrach. Gdy Eliza się nad tym zastanawiała, doktor Drecki spojrzał na nią spod okularów i zapytał łagodnie: