Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 5 онлайн

77 страница из 129

Qardaşınn üzündün, saçlarından, öpüb – Ümidə: oxxx nə gözəl qoxursan canım qardaşım. Zarafat etdi ki, özüdə ağlamasın, artıq anasının və sevdiklərinin göz yaşlarını görmək istəmirdi. Çox çəkmişdilər vaxtsız bu həyatarında. Anasınında özlərinə baxaraq, təkrar üzülüb ağlamasını heç istəmirdi. Ümid təkrar – təkrar bacısına baxıb, qucaqlayıb öpüb üzür istəyərək ağlayırdı. Aylın qardaşına çoxdandı həsrət idi, bu günü çoxdan gözləyirdi. Qollarından qardaşını, bir daha buraxmaq istəmirdi, döya – doya bağrına basıb, sarıla bilirdi artıq.

Anası gəlib ikisinidə öpüb, ağlayaraq bağrına basıb, mənim canlarım şirinlərim. Ümid anasınıda – bacısı qarışıq quşaqlayıb öpərək, özünə sıxıb sevincindən göz yaşlarına hakim ola bilmirdi.

Beləcə daha bir sabah açıldı hər kəsin üzünə. Kimiləriçün ən gözəl sabahlardan biri idi bu gün, kimiləriçün isə kədərli və üzün qəm – kədər dolu yeni bir gün idi. Bu gün xeyirli – sevincli bir sabah idi, xəbərsizdilər hələlik Aylının sağ olmasından çoxu. Aylın anasıyla yatmışdı qucaqlaşıb.