Читать книгу Niewierni онлайн

139 страница из 323

Mimo kalectwa radził sobie nadzwyczaj dobrze. Wyglądał, jakby utrata wzroku i możliwości pisania nie tylko mu nie przeszkadzała, ale wręcz dodała impetu jego aktywności intelektualnej. Dawni uczniowie i koledzy z uniwersytetu wyposażyli go w dyktafon, radio i łączność satelitarną, więc miał całkiem niezłe możliwości komunikowania się ze światem. Kiedy tylko wyszedł ze szpitala w Damaszku, stwierdził, że nie potrzebuje żadnej rehabilitacji. Nie narzekał też na brak towarzystwa i kontaktów z kolegami, którzy opiekowali się nim solidarnie, tym bardziej że uniwersytet był niedaleko. W ostatnim czasie profesor stał się nawet jeszcze większym autorytetem dla małego grona adeńskich intelektualistów, jakby przez swoje kalectwo odnalazł dostęp do tajemnej wiedzy i mądrości, jaką Allah obdarza wyłącznie ślepców. Karol doskonale wiedział, że profesor dostąpił owej mądrości znacznie wcześniej, zanim został ranny.

Karol Hamond, Safir as-Salam ibn Butrus, był w życiu profesora kimś wyjątkowym. Nieporównywalnym z nikim innym. Jakby wyznaczonym przez Boga Jedynego Wszechmocnego do naprawy świata, budowy jego nowych fundamentów, szerzenia sprawiedliwości i wiedzy. Był kimś więcej niż tylko jego przybranym synem. Ahmed darzył go uczuciem tak silnym, że miłość wydawała się przy nim czymś prostym i śmiesznym. Dlatego okaleczenie uznał za nic nieznaczący wypadek. Wydawało mu się czasem, że izraelski F-16, którego nawet nie widział, nigdy się nie pojawił na błękitnym niebie nad Bejrutem.