Читать книгу 1793 онлайн

38 страница из 127

Winge daje Cardellowi znak, żeby zajął miejsce po drugiej stronie ławy. Potem unoszą materiał i składają go w kostkę. Zwłoki wydzielają słodkawo-kwaśny odór. Jest on tak intensywny, że Winge przykłada do nosa chusteczkę. Cardell zadowala się rękawem płaszcza.

Karl Johan nie ma ani nóg, ani rąk. Wszystkie cztery kończyny zostały amputowane tuż u nasady ostrym nożem albo piłą. Zmarły nie ma też oczu – na Cardella i Wingego spoglądają dwa puste oczodoły. Policzki mężczyzny są zapadłe, a to, co z niego zostało, świadczy o tym, że był niedożywiony. Ma odstające żebra i nabrzmiały brzuch wypełniony gazami, które wypchnęły na wierzch pępek. Klatka piersiowa jest wychudzona, a jej wąski rozmiar wskazuje na to, że zmarły był jeszcze bardzo młodym człowiekiem. W najlepszym stanie zachowały się włosy. Pobożni członkowie miejscowej wspólnoty parafialnej wymyli do czysta i wyczesali jego jasną, bujną grzywę.

Winge sięga po latarnię, żeby oświetlić badane fragmenty ciała. Powoli krąży wokół ławy i analizuje wygląd zwłok.