Читать книгу 1793 онлайн

76 страница из 127

Cardell był zwykłym podoficerem, więc nie znał się na wielkiej polityce i tylko podejrzewał, że do wojny doszło zbyt wcześ­nie. Przez pięć lat służył w wojskach artyleryjskich, a pod koniec czerwca 1788 roku, razem z tysiącami swoich rodaków, trafił na okręty sztokholmskiej floty przybrzeżnej i razem z nimi został przewieziony do Zatoki Fińskiej. Na redzie portu Hangö ich statki połączyły się z flotą wojenną, która płynęła pod pełnymi żaglami z Karlskrony pod dowództwem królewskiego brata, księcia Karola. Cardell trafił na pokład Fäderneslandet – okrętu liniowego uzbrojonego w sześćdziesiąt dział. Jednostka została zaprojektowana przez af Chapmana⁷ i zbudowana pięć lat wcześniej w stoczni w Karlskronie.

– Tym sposobem ja i Fäderneslandet mieliśmy na koncie tyle samo lat służby w naszych siłach zbrojnych. Uznałem to za dobry znak. Później się okazało, że nie miałem racji.

Siedemnastego lipca Cardell stał w porannej mgle na pokładzie swojego okrętu, gdy płynące w awangardzie okręty wojenne przekazały do tyłu sygnał, że zauważyły nieprzyjaciela. Pół godziny później Cardell zobaczył, jak z oparów mgły od wschodniej strony wyłaniają się wrogie maszty. Na ich widok poczuł strach. Obie floty ustawiły się w klasyczny sposób: siedemnaście rosyjskich okrętów przeciwko siedemnastu szwedzkim.