Читать книгу 1793 онлайн

83 страница из 127

Cardell widzi zarys dwóch postaci na wzgórzu. Od razu je rozpoznaje. To Fischer i Tyst, którzy tak jak on są pomocnikami strażników miejskich. Obaj chodzą po ulicach i zaglądają do klatek schodowych, żeby przyłapać jakąś grzesznicę na gorącym uczynku.

Cardell pracował jako pomocnik strażnika zaledwie kilka godzin. Jeszcze tego samego dnia zrezygnował z pełnienia tej funkcji. Podczas jedynej wizyty, jaką złożył w więzieniu na wyspie Långholmen, prawie zwymiotował. Ujrzał tam wychudzone ludzkie szkielety, skazane na życie w monotonii, wykonujące dzień po dniu przymusowe, rutynowe czynności, umierające powoli z głodu, zdane na łaskę i niełaskę strażników. Przyszło mu wtedy na myśl, że bez względu na to, w jakim piekle ci ludzie żyli na wolności, tamto życie było dla nich lepsze niż to, które wiodą teraz za murami na wyspie. Kiedy powiedział o tym wprost, próbowano skierować jego uwagę na inne tory, ale zachował uparte milczenie. Stał tak do momentu, aż naczelnik zakładu wzruszył ramionami, splunął na ziemię i zrobił w tył zwrot.