Читать книгу Wzgórze Wisielców онлайн
58 страница из 110
– Postaram się, ale niczego nie obiecuję. Nie są przecież aresztowani. Mogą wyjść, kiedy im się podoba.
– W porządku, dzięki.
Gdy się rozłączył, musiał znów stanąć przy zwłokach. Żeby odwrócić uwagę od tego, co się dzieje na stole sekcyjnym, zaczął układać w głowie scenariusze rozmowy, podczas której poprosi Erlę, żeby pozwoliła mu zająć się sprawą chłopca razem z Freyją. Wiedział, że musi tę prośbę formułować bardzo ostrożnie, żeby Erli nie przyszło do głowy, że kierują nim jakieś ukryte motywy. Co oczywiście było po części prawdą.
ssss1
Chociaż nagranie trwało krótko, jego treść była tak dziwaczna, że Thormar musiał odtworzyć je dwukrotnie, żeby zrozumieć, co się na nim dzieje. Nie pomagał mu fakt, że wokół hałasowały dzieci zebrane na kinderbalu, i w chwili gdy w końcu uległ pokusie, żeby sięgnąć po swój smartfon, chaos sięgał zenitu. Sięgający mu do kolan goście na cukrowym rauszu roznosili w puch całe mieszkanie przy akompaniamencie wycia, wrzasków i pisków. Chociaż większość z nich nie przekroczyła trzeciego roku życia, dzieci szybko opanowały rozkład pomieszczeń i rozbiegły się na wszystkie strony. Teraz akurat urządzały sobie wyścig z kuchni do jadalni, dalej do salonu i holu, a stamtąd znowu do kuchni, gdzie zaczynały następne okrążenie.