Читать книгу Acı həyat. Roman онлайн
52 страница из 89
Səlim gərçəkdən evdən heç yana çıxmırdı, otağında oturub gözlərini bir nöqtəyə zilləyib düşünürdü. Qapı döyüldü içəri Dəniz girdi, – qardaşına: sən xəstə deyilsən ki? Səlim gözünü cəkmədən – bacısına: yox deyiləm xəstə. Dəniz gəlib əyləşdi, – qardaşına: mən mağazaya çatmalıyam Uğur dönüncə. Səlimçün maraqlı deyildi heçnə. Dəniz gördü qardaşı heç dediyinidə normal duymur. Ayağa qalxıb öz – özünə: Uğur çoxdan istirahət etmirdi, umarım Mələklə gözəl dincələcək kəntdə. Getmək istəyirdi qardaşı – Dənizə: Uğur o pisliyəmi getmiş? düzmü duydum. Dəniz gülümsəyib, – qardaşına: sənə görə pislik ola bilər. Mələk babamçün və Uğurçün, gərçək Mələk sayılır. Mənimdə xoşum gəldi qızın mərtliyindən, qardaşını əzişdirdiynə işarə edib güldü. Qardaşı əsəbləşincə tez otaqdan cıxdı. Səlim əsəblə yumuruğunu sıxıb dişlədi, nələrsə düşündü.
Mələk Uğuru gözəl yerlərdə gəzdirirdi. Uğur yorulmuşdu – Mələyə: dur dostum yoruldum mən. Mələk gülümsəyərək, – Uğura: noldu Uğur bəy? köhnə maşınlar kimi azacıq gedib sönürsən. Uğur yerdən əyləşib gülümsədi, – Mələyə: Murad dayı demişgən, kənt uşağıyla şəhər uşağında çox fərq var. Mələkdə gəlib Uğurun arxasında əyləşdi. Arxdan kürəyini, Uğurun kürəyinə söykəyib zarafatla, – Uğura: dostuna güvən, rahat sökən otur. Uğur gülümsəyib, Mələyin kürəyinə söykənib dərindən nəfəs aldı. Vay arkadaş, sanki arxamda dağları hiss etdim. Mələk – Uğura: əsil dağları yaxından görmək, hiss etmək istəyirsənsə aparım səni. Uğur yorulmuşdu ayaqları ağrıyırdı. Ayağından krasovkalarını çıxarıb – Mələyə: burdan pis görsənmirlər, qalsın. Mələk -Uğura: nə oldu dostum? rəhmətlik babam kimi ayaqlarını massaj edirsən, güldü. Mənə kim isə demişdi, səninlə dünyanın o tərəfinə savaşa belə gedərəm. Xatırlamıram kimiydi o? Uğur gülümsəyib, başının arxasıyla Mələyin başına sürtüb, sözü özünə dediyini anladığına işarə etdi. Uğura xoş idi Mələklə vaxt keçirərək, zarafatlı söhbətlərini dinləmək. Dostum inan dağlara getsəmdə, kürəyimdə belə gücü hiss etmərəm. Mələk – Uğura: heç dilini işə salıb başımı aldatma. Biz gedəcıyik dağada, orası daha gözəl və havası təmmizdir. Oğlum təmmiz havadan al istirahət et, bax tez – tez matorun vurur sönüb qalırsan yarı yolda. Sizin şəhərinizdə belə təmmiz hava almır yazıq ciyərləriniz. Murad dayım demişkən, gərçəkdən ummunitetiniz zəyifmiş, güldü. Uğur zarafatla, – Mələyə: hə dostum tək immunitetimiz deyil, qoldanda zəyiflərimizdə varmış. Səlimi qəst edib güldü ürəkdən. Mələkdə anladı Uğur kimi qəst edib gülürdü. Artıq söz demədən, dərindən nəfəs alıb baxdı.