Читать книгу Acı həyat. Roman онлайн

60 страница из 89

Uğur Dənizə gəlmişdi, bilmirəm nədənsə içimdə narahatçılıq var. Dəniz – Uğura: xalamın yaraşıqlı oğlu, söz soruşum səndən, düzüün de. Sən Mələyə aşiqmi oldun? – Dənizə: Mələk mənim dostumdur. Dəniz gülümsəyərək, —Uğura: bu həyəcanın deyirsən dostcasınadır eləmi? Uğur əllərini üzünə çəkib baxdı. Dəniz deyirəm ürəyim yerindən qopacaq kimiyəm. Mələk telefonunu açmır, anlayırsanmı? of Allah. Qardaşının orda olması qıza təhlükəlidir. Hiss edirəm nəsə yaxşı şeylər olmur. Dəniz -Uğura: adamı qorxutmasana belə şeylər deyib. Mələk orda tək deyil ki? ata – anasının yanındadır. Qardaşım o dərəcədə də manyak deyil, hər halda. Uğurun özünə sual dolu baxdığını görüb, başını qaşıdı.Baxma elə, hə oldu tərs işləri bilirəm, ancaq orda babamda var. Yəni heçnə olmaz, sonra birdə yığarıq Mələyə narahat olma, yəqin telefonunu unutmuş. Kənt yeridir bəlkə dışardadır, Uğur yenə Mələyi aradı, gözlədi cavab vermirdi. Ayağa qalxıb, – Dənizə: mən belə qala bilmərəm, gedirəm elə indicə. Dəniz tərçüblə baxdı, o arada telefonuna zəng gəldi, – Uğura: dur bəlkə Mələkdir. Tez qalxıb masadan telefonunu götürüb baxdı, babamdır. Tez cavab verdi, alo babacan, biraz qulaq asdı üzünün ifadəsi dəyişdi. Dönüb həyəcanlı baxışlarla Uğura baxdı. Uğuru dahada həyəcan basdı, anladı Mələklə əlqəli idi bu zəng.