Читать книгу Pogrzebani онлайн

72 страница из 92

Ubrania, biżuteria – zostawiła wszystko. W domu leżały zaadresowane do niej listy, na które już nie odpowiedziała. Nie chciała mieć absolutnie nic wspólnego z najbliższą rodziną. Zostawiła ich przed rokiem. Od tego czasu z nikim się nie kontaktowała.

Słońce spadało z nieba.

Cooper zjadła kanapkę, wstała i przeciągnęła się. Załadowano już prawie wszystkie głowy.

Wkrótce miała się rozpocząć sekcja.

Rozdział 13

Nieco później tego samego dnia Michael Stafford usiadł na łóżku i spojrzał w okno. Powiedział policji wszystko, co wiedział. Mimo to ciągle zasypywali go pytaniami. Chcieli wiedzieć, gdzie mieszka. Czym się zajmuje. Dlaczego ludzie tak go traktują.

Tego ranka zza ściany przyczepy nie dochodziły dźwięki muzyki ani wrzaski z salonu bingo. Poprzedniej nocy padało i źle spał.

Po drugiej stronie zatoki leżały wyspy, rozmazane czarne guzy na horyzoncie.

Poszukał alkoholu. Musiał otworzyć okna, musiał tu wywietrzyć i posprzątać. Wszędzie walały się puste butelki po wódce i rumie.

Wyszedł i w twarz chlasnęło go słone powietrze. Zamknął drzwi na klucz i poszedł do Lokalu.